ESB

Enn er ESB umræðan komin í öngstræti. Sjálfstæðismenn, sem þykjast loks ætla að ræða málin af alvöru, keppast nú við að stinga upp á leiðum til að sporna við því að almennileg umræða um málið fari fram. Formaður flokksins, og margir fleiri flokksmenn vilja t.d. að efnt verði til þjóðaratkvæðagreiðslu um það hvort farið verði í aðildarviðræður eða ekki!

Það er algjörlega fáránlegt, enda alveg ljóst að það er ekki hægt að mynda sér vitræna skoðun á málinu nema það liggi fyrir hvað sé í boði.

Það er deginum ljósara að stærstur hluti þjóðarinnar, jafnvel hver einasti maður, veit ekkert um það hverju aðildarviðræður myndu skila okkur. Enda væru það undarlegar samningaviðræður sem menn vissu fyrirfram hvernig færu.

Það er aukinheldur alveg ábyggilegt að talsvert af því fólki sem nú þegar hefur gert upp hug sinn byggir afstöðu sína á ranghugmyndum. Það á jafnt við um þá sem sjá ESB í hyllingum og þá sem hryllir við því.

Umræðan um ESB hefur einfaldlega verið of máttlítil, og ég leyfi mér að segja á köflum kjánaleg, að það er borin von að ætlast til þess að almenningur hafi myndað sér raunhæfa skoðun á þessu risastóra máli. Þessvegna er akkurat engin skynsemi fólgin í því að láta þjóðina kjósa um hvort fara eigi í viðræður.

Að baki slíkum hugmyndum býr eitthvað annað en vilji til málefnalegrar umræðu. Því miður.  

Athugasemdir

[Soffía Valdimarsdóttir, 12.1.2009 kl. 09:04]

Sjálfstæðisflokkurinn treystir á almennan sofanda- og fávitahátt almennings. Þar á bæ hefur ekki mér vitanlega verið vilji til að setja nokkurn skapaðan hlut í þjóðaratkvæði. Svo allt í einu núna á að kjósa um það hvort þjóðin eigi að fara í aðildarviðræður.

Ekki veit ég nú mikið um íþróttir en mér dettur svona aðeins í hug fyrirbrigði sem kallast held ég leiktöf.

[Heimir Eyvindarson, 13.1.2009 kl. 18:52]

Þar hittirðu naglann á höfuðið.