Landsvirkjun að renna S-hópnum úr greipum?

Það er dálítið broslegt að fylgjast með viðbrögðum framsóknarmanna við þessum tíðindum og heyra skýringar formanns og varaformanns á því af hverju upp úr viðræðunum slitnaði. Þeir virðast báðir frekar súrir og Jón kvartar t.d. yfir því að aðrir flokkar hafi truflað viðræðurnar með því að voga sér að stíga í vænginn við Geir!

Er þetta ekki örugglega sami Jón og sagðist ætla að hlusta raddir fólksins og halda sig til hlés í stjórnarmyndunarviðræðum - leyfa öðrum að hafa frumkvæðið? Og er þetta ekki sami Guðni Ágústsson sem sagði fyrir 3 vikum síðan að það væri alveg morgunljóst að framsóknarflokkurinn færi ekki í ríkisstjórn ef flokkurinn fengi ekki nema 6-7 menn kjörna!

Það eina sem er alveg öruggt í íslenskum stjórnmálum er að framsóknarmenn munu alltaf gera allt sem í þeirra valdi stendur til að komast að kjötkötlunum, sama hvaða skilaboð þjóðin sendir þeim. Nýr þingmaður flokksins Höskuldur Þórhallsson orðaði þetta með grímulausum hætti: Ég vil bara að framsóknarflokkurinn fari í stjórn, mér er sama hvort það er til hægri, vinstri eða á miðjunni! Greinilega framsóknarmaður Par Excellence

Ekki grundvöllur fyrir áframhaldandi samstarfi stjórnarflokkanna

Steingrímur lipur og sveigjanlegur að vanda

Getur Steingrímur ekki sjálfum sér um kennt? Ég fæ ekki betur séð en að "tilboð" hans til framsóknar um að verja minnihlutastjórn Samfylkingar og VG falli hafi gert allar vonir um vinstri stjórn að engu. Það kemur í ljós sem ýmsir bentu á fyrir kosningar, þar á meðal ég, að VG eru of herskáir og ósveigjanlegir til að nokkur geti unnið með þeim. Þegar allt kemur til alls detta atkvæði greidd vinstri grænum einfaldlega nánast jafn dauð niður og þau sem greidd voru Íslandshreyfingunni!

Þó ég hafi ekki nokkurt einasta álit á framsóknarflokknum skil ég þá fullkomlega að hafa móðgast við þetta útspil Steingríms. Miðað við hversu snjall Steingrímur er greinilega á mörgum sviðum virðist hann ekki hafa til að bera góða samskiptahæfni, sem hlýtur að vera nauðsynleg stjórnmálaforingjum í lýðræðisríkjum.

Þetta ber ekki vott um neina kænsku, þetta er einfaldlega ávísun á það að VG mun sitja áfram í stjórnarandstöðu, rétt eins og allir sem vildu vita vissu fyrir kosningar. Og nú kvartar hann og kveinar yfir því að enginn vilji tala við hann! Hvernig skyldi nú standa á því vinur? 

Steingrímur: Stjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar allt of hægrisinnuð

Mannvitsbrekkan Björn alltaf hress

Björn segir: Meira en 80% kjósenda flokksins höfðu áskorun Jóhannesar að engu. Hmmm........er það gott? Allt má nú túlka sér í hag!

Ég ætla ekki að taka afstöðu til þess hvort Jóhannes Jónsson er góður maður eða slæmur en mér, sem óbreyttum borgara, hefur ekki á nokkurn hátt dulist hvaða hug dómsmálaráðherra landsins ber til hans og Baugs. Björn hefur hvað eftir annað tjáð sig í ræðu og riti um fyrirtæki Jóhannesar og þar með beitt ofríki, í krafti stöðu sinnar og valds..........eða hvað?

Það að 20% kjósenda Sjálfstæðisflokksins í kjördæminu, líklega eitthvað um 2500 manns, skyldu strika yfir dómsmálaráðherra landsins hljóta að vera skýr skilaboð um það hvað kjósendunum sjálfum finnst. Ekki stóð Jóhannes yfir þeim í kjörklefanum.

Þetta eru kjósendur Sjálfstæðisflokksins sem Björn nýtur ekki trausts hjá, ekki gleyma því. Og gleymum því heldur ekki að Jóhannes Jónsson var sýknaður af öllum þeim óteljandi sökum sem ríkisvaldið, í skjóli Björns, bar á hann.

Ég deili áhyggjum yfir þróun stjórnmálastarfs og réttarríkisins sjálfs með Birni, það er ekki spurning, en það er ekki vegna auglýsingar Jóhannesar heldur yfirgangs Björns sjálfs, og hans félaga, í hverju málinu á fætur öðru. Þurfum við að ræða það frekar!!!

Það að formaður flokksins skuli gefa það út að þessi skýru skilaboð kjósenda flokksins skuli að engu höfð segir mér t.d. mun meira um siðferði og þróun stjórnmálastarfs, eins og Björn kýs að kalla það, en auglýsing Jóhannesar í Bónus. 

Björn lýsir áhyggjum af þróun stjórnmálastarfs og réttarríkisins

Í dag vona ég.....

......að það kvikni ekki sjálfkrafa á Lindinni þegar ég starta bílnum mínum

.......að ríkisstjórnin falli

......að Jón Sigurðsson komist ekki inná þing, það mun kannski segja valdaklíkunni í framsókn eitthvað...(?)

......að Samfylking nái góðri kosningu svo valdahlutföllin í ríkisstjórn S og D verði sem jöfnust

......að Sigmundur Ernir verði ekki yfirspenntur og kjánalegur

......að kosninganóttin verði á einhvern hátt spennandi

......að Robbie Fowler standi sig eins og hetja í sínum síðasta deildarleik fyrir Liverpool

......að West Ham haldi sér í deildinni

......að Eiríkur Hauksson nái því að Valentine Lost er hvorki rokk né besta lagið sem tók þátt í Eurovision í ár. Annað er bara óhollt

......að framsóknarflokkurinn fái háðuglega útreið allsstaðar nema í Suðurkjördæmi

......að Bjarni Harðar komist á þing

......að allir eigi góðan dag

Æ þetta endemis puð

 

Ég er flokksbundinn Samfylkingarmaður. Ég man reyndar ekki gjörla hvernig það vildi til en kann samt sem áður ágætlega við það. En þó ég sé í flokknum er ekki þar með sagt að hann eigi atkvæði mitt víst. Ég er nefnilega þeirri ónáttúru gæddur að geta ekki haldið með stjórnmálaflokkum eins og fótboltaliðum, og ekki fæddist ég heldur í neinn flokk. Þess vegna er ég í þeirri stöðu að þurfa að hugsa það gaumgæfilega fyrir hverjar kosningar hvernig atkvæði mínu er best varið.  Þetta puð mitt hefur gert það að verkum að mér telst til að ég hafi kosið alls 4 ólíka flokka í kosningum til Alþingis. Óttalegur vingulsháttur myndu sumir eflaust segja, en ég reyni að sjálfsögðu að upphefja sjálfan mig og segja að þetta sé til marks um heiðarleika, víðsýni eða eitthvað þaðan af flottara.

 

 

En hvort sem þetta vesen á mér flokkast nú undir vingulshátt eða eitthvað annað þá breytir það því ekki að þessar kosningar eru engin undantekning. Ég hef verið jafn tvístígandi og áður og líklega aldrei eins óákveðinn. Og það er erfitt að vera óákveðinn. Margir kostir í boði, enginn alslæmur og enginn fullkominn heldur. Þá verður maður að reyna að kryfja málin eftir bestu getu.

 

 

Ég held að ég geti lofað því að hvorugan ríkisstjórnarflokkinn mun ég kjósa. Samt hef ég að undanförnu haft ákveðið samviskubit yfir því vegna þess að ég hef svo oft heyrt söng stjórnarherranna um hvað við höfum það gott að ég er eiginlega farinn að trúa því. Hverslags vanþakklæti er þá í mér að hafna þessum ágætu mönnum? Þeir segja jú að við höfum aldrei haft það betra og flagga ótal plöggum frá allskonar stofnunum því til staðfestingar, plöggum sem sýna svart á hvítu mesta hagvaxtarskeið sögunnar. Það er erfitt fyrir óákveðinn sveitastrák eins og mig að bera á móti slíku. Aukinheldur hef ég nú fengið sendan loforðalista frá báðum flokkum þar sem margt freistandi er í boði.

 

 

En hvað hefur hagvöxtur svosem með minn hag að gera og hvað skyldi öðru fremur hafa orðið til að hækka hann svona gífurlega á síðustu árum? Jú það er einkaneysla almennings. Skuldsetning íslenskra heimila, sem er með hreinum ólíkindum um þessar mundir, hefur semsagt jákvæð áhrif á hagvöxtinn. Sú staðreynd að ég borga nú 1700 krónur í hvert skipti sem ég þarf að að fara með börnin mín á læknavaktina hér á Selfossi, í stað lítils sem einskis áður, hækkar einnig hagvöxtinn. Milljónirnar 3 eða 4 sem ég hef borgað í leikskólagjöld til sveitarfélagsins hafa sömuleiðis jákvæð áhrif á hagvöxtinn, sem og milljónirnar sem ég skulda í húsinu mínu. Hagvöxturinn hefur semsagt ekkert með það að gera hvort ég hef það gott eða skítt.

 

 

Hvað loforðalistana áhrærir verð ég að segja að slíkir listar úr þessari átt segja mér ekki neitt. Sú staðreynd að umræddir flokkar hafa haft næg tækifæri til að koma flestum þeim hlutum í framkvæmd sem þeir lofa nú, en kosið að gera það ekki, segir mér mun meira. Til að mynda greiddu stjórnarflokkarnir a.m.k. fjórum sinnum á kjörtímabilinu sem nú er að líða atkvæði gegn afnámi stimpilgjalda.

 

Þá liggur það fyrir. Ég get með góðri samvisku sleppt því að kjósa Sjálfstæðis- og Framsóknarflokk.

 

 

Hvað er þá eftir? Frjálslyndir og Íslandshreyfingin finnst mér ekki heillandi kostir. Þó flokkarnir hafi margt til síns ágætis finnst mér þeir báðir standa á hálfgerðum brauðfótum. Því hugleiði ég ekki að sinni þann möguleika að kjósa þá.

 

 

Vinstri-grænir hafa hinsvegar heillað mig talsvert á kjörtímabilinu. Þeir hafa verið skeleggir og þjarmað kröftuglega að stjórninni í veigamiklum réttlætismálum, eins og t.d.  Íraksmálinu. En það er ekki nóg að vera góður í að mótmæla. Til að koma góðum hlutum til leiðar þarf að sýna sveigjanleika og vilja til að reyna að komast að niðurstöðu sem færir okkur til betri vegar. Þannig mjökumst við smátt og smátt í rétta átt. Góðir hlutir gerast jú hægt. Því miður sýnist mér að atkvæði greidd VG muni ekki verða til þess að koma málum í betra horf. Að minnsta kosti ekki ef marka má niðurstöður síðustu sveitarstjórnakosninga, þar sem flokkurinn vann sigur á öllum vígstöðvum en settist einungis í eina sveitarstjórn. Slíkur ósveigjanleiki minnir um of á Kvennalistann sáluga, sem ég kaus reyndar einu sinni, til að heillavænlegt geti talist.

 

 

Þá er það Samfylkingin. Ég hef ekki verið sérstaklega hrifin af framgöngu flokksins á kjörtímabilinu og einna helst hef ég orðið fyrir vonbrigðum með formanninn. En þessar síðustu vikur finnst mér flokkurinn þó hafa náð vopnum sínum á nýjan leik. Ingibjörg er farinn að líkjast þeim leiðtoga sem hún eitt sinn var og flokkurinn hefur komið fram með málefnalegar tillögur í veigamiklum málum, eins og t.d. menntamálum þar sem m.a. Björgvin G. Sigurðsson hefur verið duglegur að benda á vitrænar leiðir. Almennt virðist mér flokkurinn setja velferðarmál á oddinn og hafa það að auki umfram aðra stjórnarandstöðuflokka að vera öfgalaus og því vænlegur kostur til að vinna með. Hvernig svo sem mál skipast eftir kosningar.

 

 

Ég get ekki sett fingurinn á það hvað það er umfram annað sem gerir það að verkum að ég mun kjósa Samfylkinguna á laugardaginn. Enda er það svo að ég hef ekkert sérstakt vit á stjórnmálum. En ég hef þó gert heiðarlega tilraun til að skoða mál af sanngirni og komist að þeirri niðurstöðu að Samfylkingin sé besti kosturinn. Vitaskuld get ég ekki neytt neinn til þess að vera sammála mér, en mér þætti vænt um ef fleiri skoðuðu með opnum huga hvernig atkvæði þeirra er best varið. Altént held ég að atkvæði greitt Samfylkingunni geti orðið til þess að smátt og smátt breytist hlutirnir til betri vegar.

Af því að ég hef alltaf gert það

Mikið væri nú skemmtilegt ef eitthvað markvert gerðist einu sinni í kosningum, Sjálfstæðisflokkurinn fengi ekki 35-40% og framsókn ekki 15-20%. Þá gæti maður farið að hlakka til kosninganæturinnar.

Í Sunnlenska fréttablaðinu í dag er fólk á förnum vegi spurt hvað það ætli að kjósa á laugardaginn. Einungis tveir viðmælendur blaðsins segjast hafa ákveðið sig, annar ætlar að kjósa Sjálfstæðisflokkinn og hinn framsókn. En það er athyglisvert að báðir gefa upp sömu ástæðu. Og hver skyldi hún nú vera? Jú: Af því ég hef alltaf gert það  

Fylgi Framsóknarflokksins tekur stökk

Vinstri-græni kallinn

 Mér var bent á það í dag að þessi EKKERT STOPP kall framsóknar er að labba afturábak, sem kemur náttúrlega ekkert á óvart í sjálfu sér  Allavega finnst manni það þegar maður sér hann í blöðunum, því flestum okkar a.m.k. er tamt að lesa frá vinstri til hægri. Hann er semsagt í raun réttri Vinstri-grænn..............alveg rammvilltur - einn á ferð.

Vanþakklætið í manni

Ef það er hamrað nógu oft á því að maður hafi það gott, fer maður þá að trúa því? Sjálfstæðis- og framsóknarmenn hafa að minnsta kosti veðjað á þá aðferðafræði í þessari kosningabaráttu. Það virðist gagnast öðrum flokknum ágætlega a.m.k.

Ég er óákveðinn eins og ég er alltaf fyrir kosningar og stundum líður mér ansi illa yfir því. Ég er nefnilega frekar efins um að ég muni kjósa annan ríkisstjórnarflokkanna og ég finn hreinlega fyrir sektarkennd á köflum yfir vanþakklætinu í mér. Það er nefnilega býsna erfitt fyrir óreyndan mann eins og mig að gera lítið úr því þegar tveir af valdamestu mönnum þjóðarinnar veifa plöggum sem sýna með óyggjandi hætti að við höfum hreinlega aldrei haft það betra. Mesta hagvaxtarskeið í sögu þjóðarinnar segja þeir. Þvílíkt vanþakklæti! Meira að segja Bjarni Harðarson vinur minn er hættur að tala um agúrkur og paprikur og farinn að tala um hagvöxt! Öðruvísi mér áður brá.

Ekki dettur mér í hug að rengja þessa menn, ég hef ekkert vit á hagvexti í sjálfu sér. En ég veit þó að einkaneysla og fjárfestingar hafa talsvert með hagvöxtinn að gera, held reyndar að þetta séu 2 af 4 þáttum sem lagðir eru til grundvallar þegar hagvöxtur er reiknaður.

Gríðarleg skuldsetning heimilanna í landinu hefur semsagt jákvæð áhrif á hagvöxtinn. Fólk sem tekur lán fyrir einkaneyslu og eyðir langt umfram efni eykur um leið hagvöxtinn. Í hvert skipti sem ég fer með börnin mín á læknavaktina hér á Selfossi og borga 1700 krónur er ég að auka hagvöxtinn og líklega hafa milljónirnar 3 eða 4 sem ég hef greitt sveitarfélaginu í formi leikskólagjalda aukið hagvöxtinn líka. Væntanlega hefur sprengjan á fasteignamarkaðnum sömuleiðis haft svakaleg áhrif á hagvöxtinn. Ætli fólk sem er að hefja búskap og er að reyna að eignast sína fyrstu eign sé ánægt með þetta hagvaxtarskeið? Varla. Hagvöxtur hefur nefnilega ekkert með hag fólks að gera.

Þá er hagvöxturinn kominn útaf borðinu og ég aðeins rólegri yfir því að hugsa um að kjósa hvorki Sjálfstæðisflokkinn né Framsókn. En þá kemur inn um lúguna langur loforðalisti frá báðum flokkunum og þar er hellingur af flottum hlutum sem kæmu sér vel fyrir mig, og sjálfhverfur sem ég er hugsa ég með mér að líklega þurfi ég að skoða málin aðeins betur. En svo ranka ég við mér. Ef þeir vildu virkilega gera alla þessa flottu hluti væru þeir löngu búnir að því, næg tækifærin hafa þeir fengið.

Alveg að fá nóg af þessu........

Það er svosem að æra óstöðugan að velta sér áfram upp úr þessu máli. Ég hef lýst þeirri skoðun minni hér á síðunni að í sporum Jónínu hefði ég svo sannarlega beitt mínum áhrifum til að hjálpa tengdadóttur minni, en það er önnur saga og sýnir líklega einungis hvað ég er miklu spilltari en Jónína. Ég ætla heldur ekki að taka neina afstöðu í þessu máli, í fyrsta lagi skiptir afstaða mín ekki nokkru einasta máli, í öðru lagi þekki ég málavöxtu ekki nægjanlega og í þriðja lagi er ég orðinn leiður á því! Ég þjáist nefnilega af sama fréttaúthaldsleysinu og þorri landsmanna, en það er líklega það sem gerir það öðru fremur að verkum að hér á landi tíðkast það ekki að ráðamenn þurfi að taka afleiðingum gjörða sinna.

En hvað sem öllum málavöxtum líður finnst mér hins vegar með ólíkindum að Jónína, sem og aðrir framsóknarmenn, skuli taka það eins óstinnt upp og raun ber vitni að um þetta mál sé fjallað. Mér finnst þetta svar Þórhalls efnislega mjög gott, og er honum hjartanlega sammála um að það var full ástæða til að kanna þetta mál og fjalla um það. Ráðherrar í ríkisstjórn eru að sjálfsögðu ekki yfir gagnrýni hafnir og hljóta að verða að þola að um þá, og mál sem þeim tengjast, sé fjallað í fjölmiðlum.

Kastljós svarar Jónínu

Enn af vandræðagangi vinstri manna

Ég er að læra, en í fjarska heyri ég í sjónvarpinu. Silfur Egils er í gangi, og ég laumast fram og sé Valgerði, Össur, Ögmund og Guðlaug Þór takast á um Impregilo, Bechtel, norskar varnir o.fl.

Ég hef yfirleitt mjög gaman af Ögmundi í svona þáttum, hann er vel inní málum, rökfastur og fylginn sér. En verandi vinstri maður verður honum oft á í messunni og glutrar oft niður góðri stöðu sem hann hefur komið sér í. Gott dæmi um það var þegar hann var kominn með Valgerði og Guðlaug alveg út í horn í umræðum um hið alræmda Impregilo, með dyggri aðstoð Össurar, en skaut svo yfir markið með ómarkvissum og ótímabærum skotum á Bechtel! Eflaust hefur hann haft mikið til síns máls, en þetta voru klárlega taktísk mistök í stöðunni og urðu til þess að Valgerður sneri málum sér í hag. Því miður.

Rétt seinna fór hann mikinn í gagnrýni sinni á það að norski herinn eigi að sjá um varnir landsins. Að sama skapi hefur hann eflaust mikið til síns máls í þeim efnum, ekki hef ég hundsvit á því svo mikið er víst , en fólki flestu er held ég bara nákvæmlega sama um þessa hluti. Finnst það í versta falli fyndið að norðmenn eigi að verja okkur, og það á friðartímum! Þessvegna voru þessi læti Ögmundar yfir norskum vörnum ótímabær og ekki til þess fallin að auka honum og flokki hans fylgi. Því miður.

Gengur vonandi betur næst........